Bunca harf varken kelime olmaya müsait

bunca insan

bunca sebep

yeni şiirler yazmak için adanan bunca hayat

susmak neden?

İçini görüyorken neden adına gizlenir kelimeler?


Sevgilim

payıma adımın kısalığında düşen bir hayat varken neden adımla başlamaz hiçbir besmele?

(çünkü yaradılışım kadar değersizdi adım)

İçimdeki tanrı neden duymaz adımla başlayan duaları?

Sesler duyulurdu hani

kulaklar duymak içindi

Hani sevgilim, hani

İçimi yaratan nerede,

bahşettiği hayat hangi kelimenin gizinde saklı?

Soyunsam tüm harflere

çıplaklığım yansıtır mı bu gizi?


Ruhumun gölgesindeki aynaya gün hiç doğmadı

Işığı sönüktür sızılarımın

kavli de yoktur aydınlığa

bu yüzden sevgilim

adımla doğan hiçbir günün olmayışı bu yüzden.


Dizeler ölmez ya hani

öyle de bitmez bir umut bu

bir bitse

bir bitse de umut denen bu meşgale

göğsümüzü delen yaşamak arzusunu alnımızda kurutup ölüme yakışsak.


Sevgilim

yakışmadığımız serüvenler ummak niye

Neye yarar, beklemeye bekletilmeye planlanmış günler?

Nereye varır günlerin sonu?

Varlığımız kurulu bir saat

Saya saya sevgilim

bekleyişlerimiz saya saya son bulacak.


Kendinden ibaret olmaktı insanın mahareti

ancak yaşayarak ölürüm dediği günden öleceği güne değin

kendiyle yaşayabilmekti

Çünkü insan yaşamaktan ibaretti.


ama yaşamak ağırbaşlıdır sevgilim

doğmak kadar sancılı

Sevgilim

Senden başka seslenecek kimsem kalmadı

sen de bana fısıldama artık

Doğmayan ve doğrulmayan hatrına duyurduklarındı varlığına müzahir

Şimdi sesler zehir

sesler, içime uzandı

yüzükoyun.


Sevgilim

duyulur sandığı sesleri susmalı insan

herkes ama herkes

-içimdeki tanrı dahil-

susturursa şu sesleri

İşte o zaman doğan güne hükmeder umudumuz.