Yüzyıllardır cennetten düşen adamın oğlunu gördüm,

Aç, susuz, yoksul

Onursuz ve tiksinç.

Babam dünyaya meyletti,

Havva anam elma cennettendir, dedi.

Kâbil'in hıncı,

Muhammed'in inancı var bende,

Bakma öyle masum olduğuma,

Nemrut da babamdır benim,

Musa da kardeşim.


Meryem'in ırzına göz diken de bendim,

İsa çarmıhtayken ağlayan da.


Yusuf'u kuyuya atan da,

Yakup'la yas tutan da bendim.

Ve çocukları ölmüş babalar bilir,

Yakup'un kuyusu daha derindir.


Günahtır deyip sakınsam da,

Nefsi azdırırım tenhada.

Tam her şey yolunda dediğim anda,

Azrail baş ucumda.


Meğer celladımmış zaman,

Yüzüme gülüp mezar kazan,

Yâri verip ferman yazan.

Göçtü zaman,

Bitti zaman.

Kader deyip sustu insan.

Yaşamak bu kadar insanoğlu!