Yaşamayı anlamlı kılan sarhoşluktur. Charles Baudelaire'nin bir şiiri vardır. Şiirde şunu der: "Her zaman sarhoş olmalı. Her şey bunda; tek sorun bu. Omuzlarınızı ezen, sizi toprağa doğru çeken zamanın korkunç ağırlığını duymamak için sarhoş olmalısınız. Ama neyle? Şarapla, şiirle ya da erdemle nasıl isterseniz. Ama sarhoş olun."
Bu devirde insanları sistem ve dayatılmış yaşam tarzı sarhoş eder. Bence daha iyi bir köle olabilmeleri için. Hayat tarafından kandırılamayan insanlar sarhoş değildir. Ve bu insanlar genellikle hayatı sevmezler çünkü durumun farkındadırlar. Hayatı seviyorum, yaşamak güzeldir laflarını çoğunlukla hayat ve sistem tarafından kandırılan insanlar söyler. Bence bunu diyenlerin çoğu koyun gibi yaşıyor. Kendileri hiçbir zaman düşüncelerinin sonuna inmiyor, çoğunlukla hiç düşünmüyor. Genellikle bu insanlar yaşadıklarını fark edince bunun kötü bir şey olmadığı konusunda kendini kandırıyor. Ve ben bunların hepsini görünce, fark edince hiçbir anlam veremiyorum.
