Mapushanenin aynasıdır hasretin adı
Bir güzeldir ki içindeki acı,
müebbet yemişcesine kalır yüreğinde
yeşertirsin umutlarını avluda.
Neydi ki bu hasretin adı?
Can mı? Kan mı?
Belli değil...
Sevgi miydi bu gösterilen...
Uzaktan sevmek mi en güzeli?
Sahi kaderim, bitmez bir çileymiş bu,
insan bir kere alışınca uzaktan sevmeye
yakından nefret edermiş sevmek.
Gökyüzünün maviliği bu sefer tuhaf
hiç umutlu bakmıyor gözlerime,
ruhumu daraltıyor bu siyah-beyaz düşler
zulüm ediyor ciğerlerime, nefes aldırmıyor.
Kendimi kaybettiğim bu çelimsiz yerde,
ikilemde durmamaya ant içtim.
Bir taraf gerekliymiş filizlenmek için
ben de yaşamayı seçtim.
