Yaşam ne kadar da yorucu,
karmaşık ve dağınık.
Herşey tükeniyor sessiz sedasız.
Sessizlik yok aslında, çoğumuz sağır olmayı seçtik.
Onca çığlık, onca haykırış, onca öfke onca acı varken...
Kocaman evrenin ortasında hayalet gibiyim.
Gerçek dünyayı bekliyorum
Yalanların ortasında sıkışıp kaldığımdan bu sessizliğim.
Öylece durmuş insanlara bakıyorum, neler düşünüp nasıl hayatları var merak ediyorum.
Durup beni farketmeleri için yalvarıyorum,
pişman olup kaçıyorum.
Kafamdaki sesleri susturmayı başaran tek şey özgürlüğüm.
Cesaretliysek özgürüz, özgürsek mutluluğun tadını tam olarak biliriz.
Dibe batmamak için verdiğimiz çabalardan ibaret bir ömür,
Ölmeyi unutturan bir çaba mı hatırlatan bir çaba mı?
Acı olmadan zevk olmaz, üzüntü olmadan mutluluk olmaz,
Cesaret olmadan, özgürlük olmaz.
Kör bir hayat, umutsuz bir yaşam,
Milyonlarca insanın özgür olmamasıymış..
Hepimizin milyonlarca maskesi var.
Yaşamın tehlikesine alışamıyorum.
Belirsizliklere katlanamıyorum, yoruluyorum.
Özgür olmamak körlük derim.
Çoğumuz kör büyüdük, kör yaşadık.
Bu karmaşık dünyada, körlerin arasında, tek bir maske kullanmak özgürlüktür...
Bu dünya hepimizin körlüğü farketmeden yaşadığımız bir yer oldu..
