Yaşamıyorsun
Çünkü çıkamadın o doruğa
Ölemiyorsun
Çünkü henüz düşmedin de oradan
Bizi yaşamdan nefret ettirecek o yokuşa tırmanmamız gerekir.
Bu tanrının emridir.
Fakat o bağdireli yokuşa bizi tırmandıran emre itaat değil,
bilinmeyenin altını eşeleme arzusudur.
O yokuşta yaşamdan uzaklaşırız,
Fakat inatla tutunuruz.
Bu tutunuş,
yaşama burun kıvıran histerik ruhumuzun ölüme duyduğu iştahtır.
Yüce bir kararla tırmanır doruğa,
Kendini boşluğa atmak için.
Onun ölümü bu düşüşle mümkündür.
Ruh bu uçurumdan düşüşle hiçliğe ikna eder bedeni.
Kendi varlığımızın kafiriyizdir.
Henüz tırmanamadın uçurumu
Dusemedin oradan henüz
Henüz gecemedin kendinden
Yenilmedin de kendine henüz
