Yaşam, nasıl oluyor da hem vazgeçilmez hem de zalim?
Niçin yaşamak için çok paraya ihtiyaç var?
İnsanlar paylaşarak da yaşayamaz mı?
Yalnızca mutlu olarak...
Neden kendim olabilmem için herkesten çok farklı olmak zorundayım?
Neden kendi kararlarımı vermek ve kendi istediklerimi yaşamak için başkalarına kendimi ispat etmek zorundayım?
Mutlu olmak için sevmek, sevilmek için neden bedeller ödemek zorundayım?
İnsana yakışan en güzel duygu iyilik, mutluluk iken neden bu öfke, stres, çırpınış...
Ve yaşamaktan her geçen gün daha çok pişman olduğumuz onlarca tuhaf ve bitik duygular neden?
Hayat hem bu kadar yaşamaya değerken neden kırıp dökmeleriniz?
Bu vazgeçilmez hayatı daha güzel yapamaz mıyız?
Bence hayat bunu hak ediyor.
