Hayaller
Biz çok hayal kurduk
Hayallerse, tutunduğumuz yerlerinden bıraktı
Derine…
Her seferinde, daha derine.
Hani bir anlatanı olsa,
Dinlenilecek en hüzünlü hikayeleri yarattı.
Ölümü seçmek, ölmek kolay da
Ölebilmek; yaşamak kadardı…
Her sigaranın dumanında,
Yavaş yavaş tükendi hayaller…
Oysa hayat, bizim için henüz çok başındaydı
Oysa güneş, henüz doğmuştu pencereme
O sabahları cıvıldayan kuşların ilk ötüşleri
Geceden kalan serinlik…
Hani hep derler ya
“Hayatın baharı”
Çok uzun bir baharda;
Hep ilkmiş gibi yaşlanmak.
Yaşlanmak, yaşanmışlıklar olmadan…
Karanlık ruhlarımın, döktüğü gözyaşlarında ıslanmak gibi.
Hep bir eksik
Her yanım yarım.
Sayfaların sonu gelsin diye beklemek
Kelimelerin çaresizliğine sığınmak
Ve sonunda; hayallerden kalan umudunu kaybetmek…
Bu kirli döngüdeki her şey;
Yeni dökülen bir betona, bir şeyler kazımak gibi
Hep, yeni betonlara iz bıraktığını zannetmek gibi
Ve yine, bir baharın başında, her şey yeniden.
Baştan başladım diye düşünürken,
En başından başlayan birine rastlamak
İnsan, en çok kendini hatırlayabilmeli bu hayatta
Sonra; kendini, kendinden daha çok hatırlatabileni…
Hatıralarına, kendininkilermiş gibi sahip çıkanı,
Kurmaktan bıktığın, o yıkıntı hayallerin üzerine titreyeni…
Günlük hayatta değil ama herhangi bir duyguda,
Dünyada sadece sen varmışçasına davrananı
Kilometrelerce sevildiğini hissedebileni hatırlamalı.
Böylesi karanlık bir hayatta,
Bir hayalin gerçeğine rastlayıp, her şeyden ayrı sevebilmeli.
Hikayenin başında bilmeden,
Ortasında tanıyarak,
Ve sonunda
Son anına kadar hissettirebilmeli…
thelypophrenia
2022-09-27T22:46:02+03:00Alt satıra geçme durumu için bir şeyler yazacağım. Çok erken erken geçilmiş hissi veriyor, sanki zihinde tamamlanabilmesi için bu kadar kesik olmamalı satırlardaki cümleler uzatılmalı ya da daha farklı bir şeyler gibi. Bu şekilde olsa daha fazla kendimi verebilirdim okurken. Emeğinize sağlık.