ben, cesaretsizliğimden sakındığımda,
ne çay ne çorba getirirler mezarıma.
bütün insanlar sessizliğimden korkmadan,
ben, kendimin ücrasında... bilinmeden...
ruhumun sahteliğinden hangi mertebelere,
kıyılardan kaçtığım, ufak tefek sözler,
dinginlik ağrıtıyor ruhumu bilmem nasıl anlatmalıyım?
şiirler de güzel söylemlere karşı geliyor belki de,
neden bıçaklar kesmeli bilekleri?
ben oysa, kalbimi söküp kesmeliydim.
neden önümde duruyor sıralı insanlar?
binlerce teşekkürler, ricalar ifade etmiyor hayatımda.
ne çay ne çorba çıkmalı mezarımdan.
yakınmalarınızı, yeniden başladığınız hayatınızda,
ne varsa sökün kendinizi benliğinizden.
birkaç güzelliğin peşinde koşturup durmuşum.
ne çay ne çorba... layık görülmedi bana.
