Bir kelebeğin ikinci gününden sesleniyorum.
Denizin mavisine bakmak,
suyunun keskinliğini yüzüne çarpan rüzgârda hissetmek güzel.
Başkalarının gözlerinin içinde kendini aramadan yaşamak,
Aradığının her zaman bulmak istediğin olmayacağını öğrenmek güzel.
Suda ağırlaşır korkusuyla kanatlarını denizden sakınmamak,
Ağırlaşsa da ışığı kaybetmeden diplere inmek, derinlerde nefesini tutmak güzel.
Kalabalığın içinde özgür yalnızlığı tatmak,
Gözlerini kapatıp insanların ruhundaki sesleri, kendi iç sesini bastırmadan dinlemek güzel.
Zaman bitecek korkusuyla yaşamadan,
Galaksimin kara deliğinin içinde kanatlarımı çırpmak güzel.
