En çok da gözümün önünde yaşlanan anne babamın yaşlılığına tanıklık etmek zor geliyor bu hayatta... Bir bardak su isterken bile çekinmeleri, biten ilaçlarını söylerken utana sıkıla ilaç kutularını göstermeleri ağırıma gidiyor. Pencere önünde benim yolumu beklerken düşünceli hallerine nasıl dayanır bu yürek? Tıpkı bir çocuk gibi ellerini tutarak gezdirirken babamın bana aldığı pamuk şeker kokusu gelir burnuma. Yol boyu konuşmaz, etrafı seyreder, anılarını yad eder hep... Sen dönmeye devam et dünya, ben hep babamın kalbinde dururum.