Kalpsiz insanlar gözyaşı döktürmesin sana
Yavrucak;
Ne günün kararır ne yüzün düşer
Sen üzülürsün yıkılır dünyam
Bir gözyaşınla fırtınalar kopar
Tüm baharlar kışa döner
Sen gömünce yüzünü ellerinin arasına
Kalk yavrucak.
Dimdik dur lanetlenmiş dünyanın pisliklerine
Tut elimi sımsıkı
Sürükle peşinde aydınlığa
Kaybolmuşsam ne var alaca karanlıkta
Koş karanlığın içinden aydınlığa
Bakma geriye ne var ne yoksa
Sil gözyaşlarını elinin tersiyle en çocuksu halinle
Büyüme yavrucak.
Hep böyle kal kalbi donuk insanların içinde
Bir kardelen gibi
