Bir şeyi çok sevip aynı zamanda ondan uzak durmanın nasıl bir his olduğunu bir türlü çözemedim. Çözemedim ama her gün bu duyguyla yaşıyorum. Aklımdan geçenler beyazlığa aynı hızla düşmüyor. Okuduğum şey, anlatmak istediğim şey olmuyor. Bunlara ek, ''Acaba başkası bunu düşündü ve de yazdı mı zaten? Çok mu devrik cümle kuruyorum? Çok mu basit yazdım yoksa çok mu karmaşık? Okuyan kişinin zamanını çalıyor muyum? Acaba Word'u açsam ve sadece tuşlara bassam nasıl olur? İlla birilerinin okuyup beğenmesi mi gerekiyor?'' gibi gibi sorular geliyor.
Günün sonundaki yer: Yeterince iyi değilim. (Yeterince de ne demekse.)
İşte tüm bunları geride bırakacağım yeni bir başlangıç olsun istiyorum.
Korkmadan yazmak, yazı kötü de olsa rahatlatıcı yanını yaşamak istiyorum.
Belki de sadece yaşamak istiyorum.
O zamansa şöyle diyorum;
Korkmadan yazabileceğim, yapıcı eleştirilerle kendimi geliştireceğim bir dönemin başlangıcına hoş geldim...
