Anlamayacaksın bile, bir kış sabahı olacak aniden. Yaz bitmiş, belki terk edilmiş, belki sevmeyi öğrenmiş, belki tükenmiş ya da kim bilir belki yeniden inşa edilmiş olacaksın. Ama anlamayacaksın bile, zaman hiç durmamış ki anlaman için.
Şimdi bu soğuk aralık sabahında hatıralar örtsün üstünü, üşütmemek lazım. Temmuzun güneşiyle yat. Kahkahalar çınlasın kulağında, denizin engin dalgalarını duy. Kaybet kendini anılarında. Mesela bir haziran ortası sıcağında, bir ağustos gecesi serinliğinde ol, kaybol. Yığılsın isterse zihnine melek görünümlü şeytanlar. İzin ver de fotoğraf makinenden fırlasın fotoğraflar. Gör, artık birlikte olamadığın insanları. Kaybettiğin ve kazandığın dostları, seni sevmiş sevgiliyi, hayatında olanları, her şeye rağmen seninle kalanları ve belki de bir sonraki yaz bıraktığın yerde bulamayacaklarını gör.
Bırak isterse canını yaksın; sen üşüme, anılara sarıl.
