Kalemim yettiği kadar

Yazıyorum fikirlerimi

Ya da feryat ediyorum nefesim yetene kadar

Uzun uzadıya şiirsel metinler yazıp

Bazen hecede buluyorum kendimi

Bazen buruşturulup atılmış bir müsveddede

Bazen bir yarışmanın ilk üçünde

Bazen de tanımadığım seslerin tenkidinde

Sayfalarca roman oluyor bembeyaz satırlarıma

Karadeniz yaylalarındaki manuşaklar

Bir de vargit çiçekleri gelince aklıma

Selam durun kalemimden dökülen dizelere

*

Kışın kuzinenin üstünde kestane tanelerinde

Yazın bir balıkçı teknesinde

Ağa takılan istavrit yumurtalarında  

Ve masanın üzerinde

Geçen akşamdan arta kalan

Peynirli böreğin susam taneleri

Keşke o taneler dökülmeden

Halıya düşmeden, mutfak kirlenmeden           

O son dilimi babam yemeden    

Resmedebilseydim

Zihnimdeki çerçeveye           

*

Ötüşse çil çil horozlar

Miyavlasa tekir kedi bahçede

Mahalle çocukları zile basıp kaçsa

Son şeklini vermeye saatler kala   

Tam da kalemi kâğıdı elime almışken

Fokur fokur kaynayan çay demini alsa

Radyoda Zeki Müren çalsa 

*    

Okudunuz işte   

Kalemimin yettiği kadar                  

Aklımın erdiği kadar

Yazıyorum düşüncelerimi

Maraş’ta Adil Erdem               

Posta kutusunda Piraye adına mektuplar

Uzunca yazma fikri             

Yine her beyaz sayfada

Cahit gibi yazabilme düşleri

Sadece hürriyetin olduğu  

Ülkelerde           

Yazmadan durabilmek

Kalem, kâğıt beklerken seni

Bir müddet sonra anlıyorsun

Her şey sona ermiş

Saat gecenin bir yarısı

Ve

Yazdıklarını paylaşma zamanı çoktan gelmiş


09.04.2021


*Manuşak: Karadeniz'in Kadıralak yaylasında yetişen bir çiçek.