Yaz demişti, sor kendine.
Başa dönüyorum yine.
Gözlerim benimle değil, ayak bileklerimden sürüklüyor beni acım. Kalmamalıyım orada derken bir adım dahi atamadım öteye. Ah, kalmalıyım dedim. Aradım. Orada, burada, şurada. Ah dedim sonra, ah… İçimdeki ıssız acı ağlamak istiyordu.
Zihnimin benden olabildiğince uzaklaştığını hissettiğimde ufacık bir ses, sonra neredesin? Bulmam lazım seni. Sadece bir şeyi kontrol etmem gerekiyor.
Onun yaşamına girmeye çalışsam ne olurdu?
Bunca fütursuzlukla gözlerinin içine bakıp…
Acıyorum eskisi gibi.
