bunun adı yazgı çekilmez mi sevgilim
kopardığın çiçeklerin anlamı yoktu bende
kâbuslarla kaldı bende ütopyamın içinde
parmak uçlarımda bile hisseder oldum seni
efkârın öfkesi
nezaketen ruh izleri bile tükürmemek elde mi
boş olan sayfalarım anılarımla tatlıdır
onlar aklımın derinlerinde gizli saklıdır
her geçen günün ardından bir mum yak benim için
bu sahilin ortasında sahici bir cenk için
ümit verdi tebessümün defolup da gitmedin
eminim kefilim ruha giden yolda ben
artık anlamın da kalmadı bende duvarlarım
daraldı bak
artık anlamın da kalmadı bende yollarım da
azaldı bak
göz kapaklarımda karar oldu bilmem ki (neden)
ağlamak olmasın sakın, tut kendini
