Yazmasaydım delirecektim. Yazmasaydım unutacaktım; ki unutmak en büyük acımasızlıktır. Kaçmıyorum, korkmuyorum. Acının da bir anlamı var. Yerinde çekilen ızdırap, çoğu mutluluğa üstündür.
Mutsuzluk bir seçenek değil, gerçekliktir. Doğanın kanunudur bu, ne kadar mutlu olursan o kadar da mutsuz olacaksın. Korkunun karamsarlığa dönüşmediği bütün şükür günleri... Anlıyor ve kabulleniyorum acıları. Mutluluğun bedelidir bu.
Edebiyat... Dayanamazlığın kaçış rampası. Harfler, noktalamalar, sessiz çığlıklar, yazılı kemik çıtırtıları... İnsan bağrının nağmesidir. Bu yüzden insanoğlu hiçbir zaman komik şiir göremeyecek...
