yağmur, gece ve yalnız...
bugüne dek gelen yaşamışlığım,
bir doğru, bir yanılgı, bir hiç
ve bir mana aslında.
her defasında bulduğum
zaman zaman unuttuğum...
ne kaldı ki akılında,
ilk tıraşına dair
ilk aşkına
ilkler gövdesiydi ağacın,
yaprakları dökülür sonbaharda,
elbet meyve verir ilkbaharda,
açarsın yeni bir yaşa.
özünde hep aynı mirasın aroması...
geçen her zaman sadece zaman değil,
biraz daha farklı.
