herkesin bir hayatı var,
göklere serilen.
önce kendimi ekleyeyim,
daha sonra kalbimi vereyim,
gideyim bu diyardan,
bir de ölümü bekleyeyim.
ben bunları anlatayım,
ruhun da aramızda kalsın.
pek bir şey yok içimde,
sürçülisan ederim diye,
kalbimi sakladım.
sokaktaki yürüyen delikanlı
elleri cebinde,
hisleri içinde,
kalemini tutarak,
yazıyor tüm harfleri.
bir düşünce kayboluyor derinlerde,
o şiire hangi kelimeyi ekleyeceğini düşünerek
geçiriyor zamanını.
ve bir de bir çocuk,
kim bilir hangi oyuncağını çaldılar ondan,
hangi masum duyguları
yok ettiler.
çocuğun benimle hemdert olmasını
diledim.
ve üfledim avuçlarıma.
bir adam,
yaşı kırkı geçmiş çoktan,
yılları yaşlandırıp
kendi ömrünü çürüten.
yeisini de alıp gitmiş,
hanımını yitiren.
aklını kaybetmiş,
üzüntüden.
