Çok sevdiğim işimden istifa ettim. Genel fabrika içerisindeki sabit kurallar insanı zamanla yoruyormuş onu gördüm. 4 gün ara verdikten sonra yeni işime başladım, yeni ilişkim, yeni insanlar...
Hepsine aynı anda alışmaya çalışmak zor gibi, ama alışıyor insan bir şekilde. Acaba ''Doğru mu yaptım ?'' soruları kafamın içinde. Geriye dönüp baktığımda yeri gelmiş engebeli yollardan yürümüşüm yeri gelmiş dümdüz ovada sadece koşmuşum. Ne fırtınalar kopmuş ne çiçekler açmış içimde. Her gün bir ders aslında, her günden bir ders çıkarabilmekte diyebiliriz biz ona. Önemli olan bu süreçlerden çıkardıkların ve devamını getirebildiklerin.
Şimdi mutlu muyum desem net bir cevap veremem asla. Ama gülüyorum diyebilirim. Her gülümseyen mutlu mudur ? Bence değildir, aksine içi çok dolu kafası labirent misali ama kimse bilsin istemez. Bana sorarsanız eğer ben gerçekten gülümseyebiliyorum. Kafamda deli sorular olmadan hem de :)
