Yeni bir satıra seninle başlıyorum. Seni özledim.

Sebepsiz yere ne zaman aklıma gelsen yaş doluyor gözlerim.

Sebepsiz yere titriyor tüm bedenim.

Sebepsiz yere çalkalanıp duruyor bütün hislerim.

Bu yeterince fazla değil mi? Sence de fazla ayrı kalmadık mı?

Yıllar geçiyor farkındayım.

Alışmam gerekiyor belki ama gittikçe derinleşiyor özlemim.

Geçmişe takılı kalmak mantıklı değil,

Ama söz konusu sen olunca geriye dönüyor düşüncelerim, beynim...

Gerçi yavaş yavaş unutuyorum.

Tüm anılar yok olmadan önce, bir an önce,

Uzunca bir vakit geçirmeliyiz seninle.

Söylemiş miydim? Seni çok özledim.

Bunu göstermek için yaş bırakmadım gözlerimde...

Göz kapaklarım perişan halde.

Tüm yükümü tek başına üstlenmiş gibi, tüm zorluklarla kendi mücadele edecekmiş gibi;

Yoğun, yorgun, kalabalık...

Tıpkı İstanbul gibi.