Çok uzaktayım

Bu seferlik affediyorum kendimce

Senli benli gülüşlerimizi

Seni bir kalemde silmeyi çok denedim

Ama bir bakmışsın ki silinen

ben olmuşum.

Belli ki çok direnemedim maviliklerinde boğulmuşum, zifiri karalıkta yalpalayan

Bir çift ayakkabı.

Senin verdiğin ufak teselli için bile

kendimden olmuşum

Ormanda yalnız bir kıvılcım iken

Yüreğimde büyüyen ateşin sebebi olmuşuz

Filmlerdeki gibi bir sonumuz olmadı

Ama her sonun bir filmi olmalıydı.

Ve şimdi biliyorum ki

Soğuk söz duymuş gönül

Kırk yaz çırpınsa da ısınmazmış