Duruyorum
Kımıltı için erken
Her şey duruyor ben durunca
Zamanı tutup iki yakasından
Genişletiyorum, yüzüne bakabilmek için
Söylediğin tüm kelimeleri toplayıp
Anlamlı anlamsız hikayelere dönüştürüyorum
“Daha fazla an tanrım daha fazla anı”
Hiçbir şey söylemiyorsun
Yakanı düzeltiyorum
Düzeltip dokunuyorum omuzlarına
Yükün olsun diye değil
Yine kendi kendime
Dokunuyorum.
Uzansam yıldızları tutuyorum
Sana tutunamıyorum
Sen sizleştikçe
Yıldızlara kaçıyorum
Büyük şehir karanlığını
Kaburgalarımda besliyorum
Bu kez kahveni bitiriyorsun
Dudaklarını izliyorum
Bu dil bizim değil
Yakından tanıdığım uzak birine bürünüyorum.
Kendimden kaçışlarımın tümünde kendime rastlıyorum.
Her şeyden yansıyorum
Kendimi sevemedikçe
Size çekiliyorum.
Merkezi ben
Nefretimi nesneme taşıyorum
Bu oyunu oynamayı bilmiyorum
