Kayıplara karışmış tüm hevesim,
İçimde her şeyin en uktesi
Kaçıp gittiğim yere,
Kaçıp gitme isteği
Tüm uzaklarım,
En büyük özlemim bana
Geldim geleli unuttum her şeyi
Neye öfke, neye duman
Tek his için,
Bütün duyuları.
Kararlılık, kalmak için.
Ve gitmeye harcadım bütün ümidimi
Kayıplara karıştım,
Sessizce uzaklaştım huzurumdan
Şimdi bütün aşklar suç gibi.
Yeni yeminler sundum kendime,
Hepsini teker teker harcamaya.
Alışılagelmiş yalnızlığının yanında,
Büyük bir kalabalık besledin
Kalan bütün umudumla.
Yeşeriyor yeniden;
Kör şairin kurak bahçesi
Elinden alınmasını bekleyip,
Harcıyor bütün hevesini
Korkusuzluğuna kayıp aranıyor
Ve buldu
İçine karışırken
Tüm cesaretini
Yeniden sığındın aklına
Kazıyan sınırına
Tüm bıçak izlerini.
Güneşi gördün ve tutundun yeniden sahip olmayı istediğin her şeyine:
Kendine bir şiir yazdın
Ve unuttun şiir yazdığın her kişiyi,
Çünkü en güzel şiir senin dilinde
Ve unutmak en çok sana yakışıyor,
Dokunulmaz mutluluğun hedefi.
Sana yazılanı unut,
Yenisini yazmak için
Yeni hevesler.
Ve biri gelir yine,
Tanrıya karşı,
Ve beraber.
Rağmenlere karşın yine sever seni,
Bu sefer gerçekten kal diyeceğin kimseye.
Sana kırılan umutlar besletmemeli
Ve yutmamalısın
İçinde tuttuğunu,
Kabuğuna sıkıca tutulup
Seni o halde sarmalar gibi...
