Beni yalnız bir başıma bırakın tüm yalnızlılarıda alın. Çünkü yalnızlık o kadar kalabalık ki! İçinde milyarlarca ihtimal ve ben ihtimalleri değil olduğu gibi sek ve duru halde olmayı seviyorum. Olduğu ve öldüğü gibi kabul edip yola düşe kalka da olsa devam etmeyi seçiyorum. Biliyorum bu yaralar benim ve çok değerli. Çünkü onda beni ben yapan izler var. O yüzden çocuk! Giderken toprağımı sulamayı unutma olur mu? Şu dünyanın altında sokaklardaki kaldırımlarda çiçek açan oraları yine sula olur mu? Çünkü onlar yer yüzünün isyan çiçekleri umut ve mutluluk için!
