Yerdeyim, dûn-ya denen o yerdeyim. Benim evim, semâdır. Burada duramam. Yeniden uçmalıyım. Yeniden süzülmeliyim güneşin ve bulutların arasında. Gözlerim, acılarımdan arınıp güzellikleri görmeli yine. Sözlerim, ümitsizliği bırakıp ümidi söylemeli yine. Her yanım ıslanmış bu denizde, bedenim ağırlaşmış. Rüzgâr kurutmalı kanatlarımı ve yüklerimden kurtulmalıyım semânın kucağında.