Birgün Tanrılar bizzat indiler yeryüzüne.
Sizin yarattıklarınızla uğraşmayacağız dediler, melekler ve şeytanlar.
Çünkü onlar ikisini de içinde besleyen insan oğullarını ve kızlarını yaratmışlardı...
İndiler hepsi yeryüzüne, oyun alanlarına....İçlerinden biri dedi ki "eeeyy yarattığım canlı, eeyy ölümlü, nedir bu inkarın? "
İçlerinden bir kul dedi ki "bizler acı çekerken hiç biriniz yoktunuz, isyan ettiğimiz de nedir bu soruların ?"
Mitolojik çalgılar ellerinde, yeryüzünde şenlik var. Yaratılanın şenliği, yaradanın inkar edilir oluşunun ızdırabıdır artık.
Hepsi, en yüce Romalısı, Yunanlısı acı içindedir.
Acı çekme sırası sizde....
Peki, sen gözlerinde var olduğum, gözlerimin baktığı sonsuzluk.
Her Tanrıdan bir parça alan, bin parçaya ayrılan, bin parçamın sende birleştiği sevdam....
Sen isyan ettirme, acı çekerken duy. İnkar edilen olma ömrümde!
Bırakıldığında eksik kalansan eğer, bana kendini bıraktırma.
Yeryüzünün isyan çığlıkları bitsin,
Bütün Tanrılar göğe yükseldiğinde geleceğim yanına...
Yeniden birbirimizde var olmaya....
Öz...E
