Kayıyor yeşil gözleri çocuğun
Parlak ayakkabılar içinde ayaklara
Şehirleri, ülkeleri aşıp
Mavi bir gemi geçiyor denizin sırtından
Bir duman
Tellendiriyor hasretini
Sen iniyorsun sulara
Parıltın yüzlere vuruyor
Ben boğazları geçen bir rüzgâr oluyorum
Dolanıyorum boynuna
Yeşil gözlü çocuk
Çiçeklerle oynuyor
Sarıya, mora bulanıyor elleri
Mavi gemi yanaşıyor kıyıya
İlk çayını yolcular
Ellerinden içiyor.
tüm çiçekleri alıyorum
denize bırakıyorum
yeşil gözlü çocuk ellerime bakıyor
yükü hafifliyor hamalların
Kaynıyoruz seninle
bu aldırışsız denizin üstünde
“Nereye?” diyorum
“Nereye yolculuk?”
Sesim düşer gibi bir uçurumdan,
bir boşluktan kayar gibi
yeşil gözlü çocuk bakıyor arkamızdan
