Pantolonumda cebim bile yok ,

Son kuruşum bir dilencinin kucağında

Sokaksa rüzgar uğultularıyla

Yalnız adamların arasında,

Hiçbir yere ait olamamış et parçalarına

Kuru havada ruhsuz kadınlarla,

Bedenlerini avutur çirkin adamlarla

Paslanmış resim çerçeveleri, aile olmaktan çok uzakta

Bir teselli evvelsi günde, ömür biter bir salisede

Yeşillenmiş duvar kenarları,

Bir zamanlar hatırlatır bekar hayatını

Hiç kimsenin sahip olamadığı pabuçları

Giyerdi, genç teni ve diri ruhu

Çiçekleri koparır harcardı,

Sonra çiçekleri koptu toprağından

Ayrıldı yurdundan, sahipsiz kalan solan

Ekilmişti yol kenarına, kimsesiz herkesin olan

Bir gün göçecek dünyadan,

Son sahnesi bir figüran.