İlk kez böyle hissediyorum. İlk kez en dipte. En çok ben yalnız. En çok ben üzgün. En leri doyasıya gözünde büyüten malum zihnim. Boğazımda kocaman bir öküz yalvarsamda tüm ağırlığını yavaş yavaş tüm bedenime yaymaya devam ediyor. Nolur biri ellerini versin. Kurtulayım bu histen. Sesleri bastırmaya çalışıyorum uğultular alıyor çığlıkların yerini. Kalbim tekliyor. Korkuyorum ama aynı zamanda fazla kırgınım. Bu his karşısında ellerim kelepçeli sadece susuyorum. Yeter diye avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum. Yeter!