Yetersizlik hissinde seni vurdum,
Bende ki yetersiz oluşun vicdansızlığına tatmin olmadığı gibi,
Bir de ruhumda yarattığın yetersizlik hissine tutkun mu olacaktın?
Değersiz hissettiğim her bir anın öfkesi karartacak aydınlık gecelerinin güneşe açılan pencerelerini,
Öldürdüğünüz kadar ölmek belasına kavuştuğunda anlayacaksın ki,
Karma her insanın en gerçek katliamı.
Ben ki senin karmanım,
Karanlığına meydan okuyor karanlığım,
Ziyanından ziyan olacağım sana,
Yetersiz gelecek her bir derman, yarattığın yetersizlik gibi.
Şimdi neye sığınır sesin nefesin?
Ölüm vururken göğüs kafesine.
~Fehmekar
