Akşam oldu, kuşlar göçüyor içimden.
Kanatlarından tutup rotalarını soramadım.
Gözlerim, uzaklara dalıp gitti; gözledim!
Gelecek misafirim yok, bu sokağın sâkini değilim ben.
Suladığım çiçekler, açmadı; karanlık, rûhuma b'ulaştı.
Dağları aşamadım, bir tepede mahsûr kaldım.
Güneş, sarmadı beni kollarına; buz tuttum.
Kalıcı olamadım hîç, gitmelere teşneydim.
Ellerimle inşâ ettiğimi, ellerimle yıkmak zorundaydım.
Olası bir zelzelede üzerime yıkılmasın diye...
