Yapay mavi gözler, batmayan kirpikler, ıslatılan altlar...
Tanrım, bu seferki değil senin korkundan.
Bağışla, altımız da üstümüz de senden
Ama korkarım ki altı üstü de sen.
Acıya yeminli suskunluk çağında
Ben henüz çocukken, konuşsam da duyulmazken
Her gece aynı yerden kayan o yıldıza bu itiraf,
Ben orada ilk defa yas yerine dilek tuttum.
İşte o gece ölüm kalbimden doğruldu.
Hissettim, o çıkmak bilmeyen son soluğu ben, ta orta yerimden
İyileşmeden kabuğu kaldırılacak yaralarımın üstüne
Bir de kalbim uf oldu.
Artık ben de koparılanların mezarı tırnaklarımdan daha canlı değilim.
Dahası ben bir oyuncak bebeğim.
Tapındıklarımdan korkulmayacağını da
Onlar bazı geceler korkup bana sarılınca öğrendim.
Ceren Kuru
2021-02-22T18:02:16+03:00Teşekkür ederim, beğenmenize sevindim.
Zeze
2021-02-22T14:30:32+03:00Bir de kalbim uf oldu. Çok güzeldi kaleminize sağlık.