Hüzünle süslediği bakışlarını göğe kaldırdı Afel. Yine hüzünle yıldızına seslendi. “Ne sen bana, ne de ben sana benzemeli. Sadece... Sadece bir olmalı…” Sonra, bitirdiği cümleyle beraber kayıp düşen hıçkırığını cebine koydu. Daha çok yolu vardı, önünde düşmesi gereken yüzlerce çukur ve inanması gereken binlerce yalan...
