masum bir çocuğun hayallerindeki kahraman oldun
çocuk büyüdü, kirlendi
aklında hep sen vardın
hayallerinde, anılarında hep sen yaşardın
yıllarca kurtarılmayı bekledi
kayan bir yıldız gördüğünde seni dilerdi hep
içtiği son sigarada senin adın yazardı
hayatından memnundu aslında
yine de senin eksikliğini hissettiriyordu herkes ona
hayatına girip onun karanlık tarafını gömdüğünü ona pespembe bir sayfa açtığın fark ediliyordu yüzünden, gözlerinden
uzaklığının ona açtığı yaralar yanıklar oluşturmuşçasına acılı
günlük sayfalarını çevirirken kesilmişçesine görünmez
sana benzemeye başladı
senin yokluğunu kapatabilmek için
gözlerin ezberindeydi,
öyle baktı etrafına sanki marslıların içinde kalmış bir insan gibi
kalabalık bir sokaktaki kedi gibi
ve anladı
gidişini
dönmeyişini
kaçamayacağı bir hapishaneye mahkum etmişti kendini
bilmeden
hayatına hiç girmemiştin aslında
sadece içindeydin
16 yıl sürecek bir iç savaşta
galip gelecektin
kazanmak senden bir şey eksiltmedi
o ise arayış arzusunu kaybetti
gülmeyi unuttu
kime ait olduğu bilinmeyen yıllanmış gözyaşlarında boğuldu
