Bu sıkışmışlığı nasıl halledeceğim? Artık kendimi anlatırken bile yetersiz kalıyorum. Tekrara düşmek çok hoşlandığım bir şey değildir; sürekli bir yenilik olsun, yaratıcılık sönmesin isterim. Yerimde mi sayıyorum acaba diyorum ama haksızlık etmek istemiyorum. Belki de yeni diller öğrenmem gerekiyordur; bu boğulmaların, zorlanmaların, tasaların her dildeki karşılığını bilmem falan... O zaman açıklayabilir miyim her şeyi? Ya da müziğe sarılıp besteler mi yapmalıyım, notalar bana arkadaşlık eder belki. Bilmiyorum, yine ve yine. Bana iyi gelecek, beni kurtaracak herhangi bir şey var mı, kaldı mı bilmiyorum. Aradığımı sanıyorum, aynı zamanda da usul usul bekliyorum ama gelen bir şey göremiyorum. Geceleri gökyüzüne mi baksam aniden ortaya çıkar diye, geçmişten günümüze yazılan bütün masalları mı okusam belki oralarda bir yerlerdedir diye, olamayacağını bile bile. Ne yapsam, nereye sığınsam...