Kuru kuruya bir yaşam
Perdeleri kapalı tüm odalarımın
Camın buğusu ve ben
İçim titriyor gerçeklerden
Bir yudum alsam günden
Boğazımda kalıyor tüm saatler
Kapının önüne çıkmadım tam yirmi yıldır
Bedenimden uzakta, odanın köşesinde
Bekledim her şeyin geçmesini, tenime işledi ıssızlık
Koca gezegen bu odadan ibaret, kimse yok benim dışımda
Gecenin karanlığında ve günün ışığında
Hep aynı duvara bakıyorum
Hep aynı şiiri okuyup
Hep aynı dizede ağlıyorum
