Bir yok oluşun kıyısındayım
Bu yokluk kanımı boğan, kaynatan bir iplik
Lif lif yolar ömrümü, sömürür
Lakin,
O kadar da var ki içimde
Yok etmek imkansız!
Kelimeler tank gibi geçerken yüreğimden
Tam kırk ikindi beklemişken
Önü çiçeksiz bir pencere kadar hiçmiş
Eli boş postacıyı beklemek ne kadar çaresizse
Senin çiçek açmanı beklemek de o kadar çaresizmiş!
İşte sonunda
Kaybolan benim
Yolunu bulamayan ben..
Hasret selvilerinden esen rüzgara muhtaç yaşayacak olan da benim
Bunca yıl bu çaba niye?
Beni sevdiğim yerden kovman niye?
Dönülür mü buradan geriye?
Bilemem
Tek bildiğim
Artık dönsem de hep eksik
