Hangi zamanın kimisin
Ellerinde umut
Evvelinde hasret çığlıkları
Günler kovalarken dünleri
Yitip gider bildiklerin.
Olmayacak sorular sorarken,
Aynaya bakmaktan
Kör olur gözlerin
Çiçeklerin parlak renklerine
Çocuklar kahkaha atmaz mı şimdilerde
Hangi sesi susturabilirsin
Yalnızlığın dahi terk eder
Büsbütün kalabalıklaşır tekliğin
Bir uğultu dehlizinden
Yaşamak çıkarma uğraşıyla
Var olmak ibaretsin
İnançların, kurbanıdır düncenin
Aynalar, katilidir ümitlerinin
Güneş hiç mi açmaz bu pencerede
