Uzaktan bakıldığında
Toprağın altında gömülü,
henüz açılma zamanı gelmemiş
Bir tarihi eser gibi görün(m)üyorum.
Toprağa karışmış saçımı biraz okşasalar
çağımda görünürlük kazanacağım.
Ama hepsi birden üzerime basıyorlar
Gittikçe derine gömülüyorum.
Fısıldasam duyacaklar,
o kadar yanımdalar.
Ama yalnız kulaklarını değil
Ağzımı da kapatıyorlar.
Sesim kalbimde yankılanıyor.
Midemdeki kelebekler korkudan ölüyor.
İçimi de susturuyorum
Daha fazla kayıp vermek istemiyorum.
Sesimi de kaybediyorum sonunda.
Varlığımın son kalesini.
Sessizliğim kaldı elimde yalnızca
Tahammül edebilecek misiniz?
