Soğuk bir kış günü hava kararmaya yakınken el arabasıyla eşya satan ve arkada da Müslüm Baba açan o satıcıya duyduğun "sahiden" acıma hissiyle ihtiyacın olmadan aldığın o eşya...


— Bu sahne kadar masum birisi...

— Bazen aşkın gerçekten var olduğuna inanıyorum çünkü senin gibi iki kelimeyi yan yana getirip konuşamayan, yanında yetim ağlasa duymayan birisine bunları söylettiren galiba bu: Aşk ya da aşkın yüklediği melankoli, yalnızlık ve diğerleri... 

— Melankoliden bahsetmiyorum ya da tercih edilmiş yalnızlık palavrasından ya da şiirlerde geçen romantik yalnızlıklardan... Her nefeste içe acı dolduran kahrolası çaresizlik... Ne yapacağım abi ben şimdi?

— Konuşmalarının üstüne konuşasım gelmiyor.

— Susalım.


Sustular.