Seni davet ettiğim yerde değilim.
Ötelendim, geriledim, savruldum,
Bir uçurumun karşı kıyısındayım.
Parmak uçlarıma kadar tutsağım.
Filizlenen umutların anında solduğu, kördüğümlerden yapma,
Ruhumda deli gömlekleri.
Sindiği her yeri çürüten nem gibi hayal dünyam.
Çürümüş insan kokusu genzimde.
Göğün mavisi içerimdeki tek güç
Kimi zaman güneş bile ardına saklanacak,
Kaybolacak bir bulut buluyor
Talim ettiğim bakışlarıma inat,
Ayak uçlarım kıyısında bekliyor sabrımın.
Baktığım kendi içimdeki bir yardan ibaret sanki.
Dibi bol metal, beton ve canavarlı bir rüyanın fragmanı gibi...
