Yokluğunda
Bir ağaç tanıdım
Dünyanın en yorgun ağacı sanırım
Gölgesinde çok sevgililer öpüşmüş, belli
Ve kazımışlar gövdesine
Bir İsviçre çakısıyla birbirlerinin baş harflerini
Yokluğunda
Bir bulut tanıdım
Dünyanın en pamuk beyazı
Sana giden bir işaret timsali gibi bir şeydi
Belli, az ağlamış çok gülmüştü
İçindendi tebessümü
Biraz kinayeli
Yokluğunda sonra
Bir duvar tanıdım
İşte o sarı güneş ışıklı duvar
Beni her şeyden daha çok mesut eder
Ki onun altında dinlenir bütün sevenler
Hemen yanı
Asma yeşil bahçeli
Yokluğunda bir de seni tanıdım
Yeniden ve yeniden
Her gün
Yeni bir kıvılcımla yeşerip
Yeni bir rüya yaşardın içimde
Hiç beni, bizi düşünmeden
Nasıl olurdu bilmezdim böyle bir yaşamak
Sahi
Yokluğunu hiç eskitmedim ki ben
Nasıl olurdu sensiz yaşamak
Gizli gizli
Ve derinden
O yüzden
Yokluğunda
Hiç utanmadım
Sevgimden
Her şeyimden
Bir parça
Koptu ama
Yara almadım
