Katladım kenara koydum,
Değmesin, keyfin kalbime.
Kıvırıp hüznümü ceplerime sakladım.
Güçsüz olmayı affetmiyor onlar olanlar.
Tüy gibi hafifleten sebepler bulma eğilimimi kırdım.
Sonbahar diledim, fırtınalardan arındım.
Unutmak için eskimeye razı kaldım.
Feragat ettim çocukluğumdan.
Işıklarını kestim bu şehrin, yüz yüze gelme olasılığımızın varlığından.
Sen yoktun ihtimaller korkunçtu!
Üstünde takım elbiseyle kır düğününde vurulmak gibiydi sonu.
Sen yoktun ihtimaller uçuktu.
Sen yoktun istatistikler hükmen mağlup sayıyordu.
