bu özlemek denen şeyin

bir adı var,

bir sanı.

bir yürüyüşü var ağırdan,

bir salınışı,

bir yerleşişi var içimize,

hiç gitmeyişi.

gizlenişi,

hortlayışı,

ama nasıl kucak dolusu,

yastığı yorganı alır gibi koynuna

bir boşluğu kıvrıla kıvrıla

sarmalayışı var

bu özlemek denen şeyin.


giden gittiği yerde

"yokluk"ta,

sen varlıkta ama

varlık bu dünyada ne manâ?

çözen yok.


bu özlem bana çok.