Gözlerin rengi ağlayınca açılıyor mu?
Yoksa sadece bana mı öyle geliyor
Yaşların bir illüzyonu mu bu..
Hangisi doğru ki ya da yanlış olabilir mi ki birinden biri..
Kelime oyunlarına benziyor sanki
Ya da değil
Aklımın dehlizlerinde kayboldum
Biraz karanlık, ıslak ve nemli
Ağırlık çekiyor göğsüme
Acaba havadan mı yoksa korkudan
Birinden birini seçince diğeri anlamsızlaşır mı?
Ya da en kötüsü unutmak olabilir mi?
Gülmeyi, sevmeyi, bağlanmayı, çocuksuluğu, masumluğu..
Düşündükçe kararıyor -Ah hayır gözlerim değil-yüreğim
Kendi zincirlerimi kıramıyorum işte
Aslında ne kadar da güçsüzmüşüm
Oysa ki hani kendime yeterdim
Hani en başarılı bendim
Düştün mü şimdi o yalnızlık kuyusuna tek başına
Ne gördün orada
Aydınlık mı?
Hiç sanmıyorum.
Aslında anlatmasam daha iyi..
