Çekiyorum sensizliği en derinlerime
Yakıp kavuruyor
Kül edip tekrar yaratıyor
Sensizlik böylesine alıyorken canımı
Ben miydim nefes alırken yaşadığını sanan
Toprak tanesi yüreğimi hoplatırken
Şimdi hatırıma dönse dünya zerremde olmaz
Başladım sigaraya
Her yakışta her çekişte
Sönüyordu umutlarım
Sevgilerim
Ateşin ışıkları yoktu bende
Yakmak için yanıyordu
Ve başarıyordu
Aşık gibi mahsunken
Şimdi şair gibi hüzünlü ve yalnız;
Uçsuz bucaksız ve derin
