Bulutlar arasında seçerim senin kadife tonunu,
İzler arıyorum, zaman geçiyor ben sensizim…
Aynı gök kubbe örterken üstümüzü,
Açsan camımı odana taşınacak bütün kokun.
Uzaktasın, kabuslarımda olsan da,
Yanında yokum, ben İstanbul'a mahkûm.
Yalan yok korkuyorum uyanmaktan,
Ve unutmaktan zaman denen akışta,
Adını, hatırlamamak ilk neyini sevdiğimi.
Vefasızdır artık tanımaz seni İstanbul
Bir kere ondan geçip gidenin,
Kaplar yollarını gurbet dikeni.
Umarsızdır, hatırlatmazsan sen seni,
Kalırsın memleketinde faili meçhul.
Ve ben hala mezarlık dolaşıyor olurum.
Üstümde emanetlik kirli beyaz çapul.
Duyamazsam kadifeyi,
Göğü bulutlarla soğurturum.
