İntihar etmeliyim...
Kapalı bir kutu misali ışıktan yoksunum,
Yaralarım azıyor ve kapanmıyor.
Kan kusuyorum...
Hayatımdaki tek düz çizgilerim, jilet izlerim.
Başımda cinayet fikirler,
Heybemde vazgeçtiğim hayatım,
Gözlerini üstüme dikmiş öylece bekliyor.
İntihar etmeliyim...
İpin nasıl olduğu önemli değil,
Derin bir son nefes almalıyım önce,
Sandalyemi iyi seçmeliyim çünkü işin kerameti onda bitiyor.
Boynuma tereddütsüz takmalıyım,
Her şey bir anda olmalı ve son bulmalı.
Ansızın sarkmalıyım o uçurumdan,
Ve gözlerime kimseyi ekmemeliyim.
Son sözümü söyleyip bitirmeliyim.
Son sözüm mü?
Kimin umrunda...
